Het wilde avontuur van de fietsgirls is voorbij

Op 6 augustus reden we langs het plaatsbord van onze geboorteplaats Give en verder de oprit van Julie in. Familie en vrienden stonden klaar met glimlachen, vlaggen en warme omhelzingen. De vreugde van het weerzien was groot en het gesprek was levendig, want er is nogal wat gebeurd sinds we op 17 september 2022 van huis zijn weggefietst.

Onze ouders serveerden een traditioneel Deens welkomstdiner met roggebrood, leverpastei, tonijnmousse, soesjes, koldskål en andere lekkernijen die we lang gemist hebben!

Thuis met een ander perspectief

De dagen daarna brachten we door met vrienden ontmoeten en wennen aan een dagelijks leven zonder grote vooruitgang. Het is moeilijk voor ons om ons aan te passen aan de saaie Deense dagelijkse routine, waarin je in hetzelfde bed slaapt, zelden met vreemden praat en geen nieuwe dingen ziet. Het is soms een uitdaging om onze oude rollen in vriendengroepen en familie terug te vinden. We bekijken veel situaties anders – in vergelijking met voordat we vertrokken. Bijvoorbeeld, het lijkt zo onzinnig om soms uitgebreid te bespreken naar welk café je met vrienden gaat eten. Ze zijn waarschijnlijk allemaal goed, en wat zijn we eigenlijk bevoorrecht om in deze situatie te zijn! Het is een enorme cliché, maar we hebben echt het gevoel na al onze ervaringen en persoonlijke groei een bredere kijk op de wereld te hebben gekregen.

De diametrale tegenstellingen van de wereld

Na 324 dagen, 15.542 kilometer en 13 landen verspreid over 3 continenten hadden we natuurlijk enige ontwikkeling verwacht. We hebben diametrale tegenstellingen ervaren op het gebied van natuur, cultuur en bevolkingsdichtheid.

Ontspannen Europa

Europa werd ons eerste en laatste continent om op te fietsen; het was zowel het veilige begin als het gezellige en ontspannen einde. We fietsten door Denemarken, Duitsland, Nederland, België en Frankrijk. Het grote aantal fietspaden en winkelmogelijkheden maakt het dagelijks leven op de fiets heel eenvoudig. De natuur is prachtig – vooral alle zonnebloemvelden maken ons blij. Toch kan het na een tijdje een beetje saai worden als je gewend bent aan vlakke wegen en verschillende maïsvelden.

De wilde natuur van Zuid-Amerika

Ter vergelijking: de natuur van Zuid-Amerika is allesbehalve saai. Onze zes maanden op het continent zijn voorbijgevlogen, omdat het landschap zo gevarieerd is in Peru, Bolivia, Chili en Argentinië. Weelderige bossen met prachtige turquoise meren. Zoutvlaktes die zo ver het oog reikt wit zijn. Enorme gletsjers en avontuurlijke marmergrotten. Roze lagunes omgeven door droge, beige bergen. Met besneeuwde toppen en actieve vulkanen. Daarnaast wordt ons dagelijks leven gekenmerkt door wilde dieren, wat onze woordenschat enorm heeft vergroot. Er zijn niet alleen flamingo's, spinnen en ezels, maar ook nandoes, guanaco’s, alpaca’s en vicuña’s. Afgezien van de rijke fauna zijn de meeste Zuid-Amerikaanse wegen praktisch verlaten. We hebben de weg meestal voor onszelf, wat het tot een zeer aangename plek maakt om te fietsen. Omdat er weinig wegen zijn om uit te kiezen, is een GPS overbodig: we hoeven gewoon rechtuit te fietsen voor 500-1000 kilometer.

Drukke Zuidoost-Azië

De infrastructuur van Zuidoost-Azië bestaat uit zeer weinig wegen. Toch zijn er ongelooflijk veel auto’s en scooters, die allemaal dezelfde wegen gebruiken. De hoge bevolkingsdichtheid en het chaotische verkeer maken fietsen in Zuidoost-Azië een stuk hectischer. Dat gezegd hebbende, voelden we ons in het verkeer niet bijzonder kwetsbaar. Het gebrek aan verkeersregels en het grote aantal scooters vraagt om veel oplettendheid van alle weggebruikers. Bovendien trekken twee bleke meiden met zwaar beladen fietsen meer aandacht dan een schoolpatrouille met reflecterende hesjes, dus waren we zeker niet bang om overreden te worden. Het verkeer nam ook af naarmate we verder naar het noorden gingen.
Indonesië was het ergst, Maleisië was prima en Thailand verrassend rustig. Er waren nog steeds toeterende auto’s en motorgeluid, maar dat kwam niet in de buurt van de lange dagen fietsen in Zuid-Amerika, waar soms maar één auto per uur langskwam. De natuur in Zuidoost-Azië bestaat voornamelijk uit rijst- en maïsvelden, evenals palm- en theeplantages. Het is ongelooflijk mooi, maar helaas nogal beperkt. Vooral Java had heel weinig natuur, omdat overal huizen stonden. Als alle natuur gecultiveerd en privébezit is, is kamperen in een tent niet vanzelfsprekend. Met temperaturen van 30-35 graden en een overweldigende luchtvochtigheid, kozen we ervoor om elke nacht binnen te slapen.

Cultuur vs. Natuur

Hoewel Azië door het verkeer en de kampeermogelijkheden misschien niet de meest voor de hand liggende plek is om te gaan fietsen, zijn we toch erg blij dat we het hebben gedaan. De fietsen zijn perfecte deuropeners voor echt unieke ervaringen. We komen dicht bij lokale families wanneer zij ons uitnodigen bij hen thuis. We mogen het arme leven ervaren zonder koelkast en schoon drinkwater, waarbij je in de hitte van 35 graden gekookt water moet drinken. Na veel verbazing en een snelle Googlesessie komen we erachter hoe hun toilet en douche werken met alleen een gat in de grond en een bak water. Daarnaast mogen we in tempels slapen tussen Boeddhabeelden in glanzend goud en krijgen we de ervaring om een soort beroemdheid te zijn in de Javaanse fietsgemeenschap, waarbij de leden er alles aan doen om ons te ontmoeten. Soms beleven we de cultuur zelfs een beetje té intens.
Daarentegen waren Zuid-Amerikanen wat minder enthousiast, waarschijnlijk omdat ze dichter bij de westerse cultuur staan. Vooral de cultuur in Chili en Argentinië werd na verloop van tijd een beetje saai, omdat we weinig verschil merkten met wat we gewend zijn.

We vinden dat de keuze tussen onze route in Zuid-Amerika en Azië vooral een keuze is tussen cultuur en natuur. Beide continenten kunnen natuurlijk allebei bieden, maar Zuid-Amerika is voor ons hét voorbeeld van ’s werelds wildste natuur, waar we urenlang konden genieten en bewonderen. Azië bood daarentegen de grootste culturele shock van de reis, waardoor we urenlang nieuwsgierig en vragend bleven. We ontspanden ons het meest en genoten van de reis in Zuid-Amerika, maar we ontwikkelden ons het meest en verbreedden ons perspectief tijdens onze tocht door Azië.

De wereld zit vol vriendelijke mensen

Over het algemeen heeft deze hele reis ons een heel nieuw perspectief gegeven op de vriendelijkheid van mensen. De wereld zit vol met vriendelijke mensen! In meerdere situaties waren we afhankelijk van de lokale bevolking, en iedere keer hebben ze ons geholpen. Je leert vreemden te vertrouwen als je geen andere keuze hebt. Vooral als het ging om accommodatie hebben we veel contact met de lokale bevolking gehad.

Als we geen goede kampeerplek konden vinden, klopten we graag bij vreemden aan om te vragen of we in hun achtertuin mochten kamperen.

Verrassende Europese gastvrijheid

Hiermee hebben we verrassend veel succes gehad in Europa. We hebben geprofiteerd van het relatief hoge Engelsniveau van de lokale bevolking en gemerkt dat Europeanen bereid zijn te helpen als we het vragen. Zelf nemen ze geen initiatief, en sommigen vinden het een beetje te veel om ons in hun tuin te laten kamperen. In plaats daarvan boden ze ons water aan en gaven een andere slaapplek als tip. Toch hebben we het voor elkaar gekregen om elke nacht gratis te overnachten in Europa – op één nacht in een hostel in Amsterdam na.

Gulheid in Zuid-Amerika

In Zuid-Amerika is de houding tegenover vreemden wat anders. Lokale mensen bieden vaak hun hulp aan zonder dat je daarom vraagt. Verschillende voorbijgangers gaven ons gratis eten, boden ons een lift aan en informeerden ons over de afstand naar de top van de berg of de volgende winkel. Ze zijn niet zo gereserveerd tegenover mensen die ze niet kennen. Niet één Zuid-Amerikaan heeft ons geweigerd als we vroegen om een plek in de tuin voor onze tent. Ze verwachten geen betaling, alleen een bereidheid om te helpen. Het is zo geweldig om dat te mogen ervaren!

Azië varieert in focus, maar met eeuwige interesse

Onze indruk van Azië is dat het niveau van behulpzaamheid sterk varieert tussen toeristische gebieden en gewone dorpen. In toeristische gebieden zien ze onze fietsen niet, maar alleen onze lichte huid en denken direct aan dollartekens. Ze zijn gewend dat toeristen geld hebben, dus proberen ze dat bij ons te krijgen. Soms kunnen ze wat te opdringerig en onbeleefd zijn in hun aanpak. De dorpelingen, die nog nooit westerlingen hebben gezien, zijn net zo behulpzaam maar verwachten geen betaling. De gastvrijheid en interesse zijn hier zelfs nog groter en overweldigender dan in Zuid-Amerika. Niet alleen mochten we bij hen verblijven, we kregen ook veel snacks en eten – zowel daar als mee voor onderweg. Zelfs tijdens Ramadan, wanneer de moslimbevolking aan het vasten was, keken ze gelukkig toe terwijl wij hun eten aten. We voelden ons echt schuldig.

Mensen zijn eenvoudig

Hoewel het misschien klinkt alsof er grote verschillen zijn tussen mensen over de hele wereld, kunnen we nu vaststellen dat alle bevolkingsgroepen erg op elkaar lijken. Mensen zijn eenvoudig! Aanpasbaar, hartelijk en nieuwsgierig! Sociale normen en persoonlijkheden dragen bij aan de vorming en het nuanceren van deze eigenschappen. Europeanen temperen hun nieuwsgierigheid, omdat het vreemd is om zomaar vreemde mensen te benaderen. Ze lijken meer op zichzelf gericht, omdat ze gewend zijn dat iedereen voor zichzelf zorgt, maar ze zijn bereid te helpen als je om hulp vraagt.

Aziaten zijn meer afhankelijk van hun familie, dus alle beslissingen worden genomen met het belang van de groep in gedachten. We hebben ontdekt dat gastvrijheid bij hen vanzelfsprekend is. Ze hebben andere normen rondom etiquette, waardoor hun nieuwsgierigheid snel opdringerig kan lijken. Vanuit ons perspectief zijn Zuid-Amerikanen de beste combinatie van Europese gereserveerdheid en Aziatische enthousiasme. Net als alle andere volkeren hebben ze veel liefde om te delen. Bovendien durven ze vreemden nieuwsgierig en respectvol te benaderen.

Dat mensen zo eenvoudig zijn, maakt de wereld ook vrij eenvoudig en makkelijk om zelf in rond te reizen.

De toekomst van de fietsvrouwen

We zijn zeker nog niet klaar met reizen! We hebben echt ontdekt hoeveel fantastische ervaringen, ontmoetingen met mensen en culturen de wereld te bieden heeft. We kunnen nu al niet wachten om opnieuw op avontuur te gaan!

Maar eerst moeten we geld verdienen en tijd doorbrengen met onze vrienden en familie thuis. Julie werkt als serveerster in het lokale café, en Ida werkt als onderwijsassistent voor tweetalige leerlingen op een basisschool. Daarnaast gaan we een aantal lezingen geven, onze geweldige ervaringen delen en hopelijk meer mensen inspireren om hun dromen te volgen. We waren aangenaam verrast door hoe makkelijk het is om per fiets de wereld rond te reizen. Het dagelijkse leven is eenvoudig, de lokale mensen zijn super vriendelijk en voor elk probleem is er een oplossing.